Άλλες δέκα μέρες και συμπληρώνεται στο ημερολόγιο η επίσημη μέρα της Άνοιξης. Σήμερα βέβαια, βιώνουμε χειμώνα κυριολεκτικά και μεταφορικά (4 βαθμοί η θερμοκρασία και για άλλη μια φορά έπεσε τόσο πολύ ο υδράργυρος που χιονίζει μέχρι και εδώ στα νότια της Αθήνας). Είπαμε τα ακραία πλέον καιρικά φαινόμενα πάνε παρέα και με τις εξελίξεις. Σήμερα σημειώνονται, Εικοσιδύο μέρες πολέμου στην Ουκρανία. Το χιόνι δεν λέει να σταματήσει καθώς και οι βομβαρδισμοί. Το κρύο επεκτάθηκε κι εδώ, και παρότι είναι τσουχτερό, τα πουλιά στα άδεια κλαδιά πετούν άφοβα. Ας το πάρουμε ως ένα σημάδι αισιοδοξίας. Ο πόλεμος να τελειώσει σύντομα. Αν και τα νέα, δεν δείχνουν ευοίωνα. Όλο σε ασυμφωνία είναι παρότι, οι επιπτώσεις είναι ανυπολόγιστες, σε όλα τα επίπεδα. Η ζωή κομματάκια σε ένα πάζλ απληστίας και ηγεμονίας. Δόξας και δύναμης των επικρατέστερων. Τον πόνο και τον θάνατο δεν τον λογαριάζουν . Λογαριάζουν μόνο, το μέγεθος της ισχύς τους σε όλα τα σχέδια που έχουν στήσει. Θα αποζημιώσουν τις χήρες και τα ορφανά. Και θα δώσουν παράγκες στους μετανάστες. Με την επιδότηση όλα καλύπτονται. Θα φανούν ως σωτήρες ύστερα από το κακό που προκάλεσαν. Και φυσικά, μαζί με τους σύμμαχούς τους, θα αποτελούν ‘’το Μάνα εξ ουρανού» για όλους τους αβοήθητους….Και με τον καιρό, όλα θα ξεχαστούν και θα κυλάνε, μια χαρά μες΄ την νέα κατάσταση πραγμάτων που, οι καταστροφείς δημιούργησαν. Διότι τώρα θα λογαριάζονται ως ευεργέτες του δύσμοιρου λαού.
